ΜΠΟΥΝΑΜΑΔΕΣ
πρωτοχρονιάτικης εκδήλωσης ΦΟΒ 2013
Φίλοι, καλώς ευρέθημεν ξανά για να τα πούμε,
τον ‘Αγιο Βασίλειο εδώ να υποδεχθούμε.
Πριν ένα χρόνο έγραψα τους πρώτους μπουναμάδες,
τελειώνοντας ανάφερα τις παρακάτω αράδες:
“Το δώδεκα που έφθασε μόλις πριν λίγες ώρες,
σας εύχομαι από καρδιάς να μη μας φέρει μπόρες”.
‘Ομως οι μπόρες ήρθανε, κάηκε το νησί μας,
μες τη χρονιά που έφυγε άλλαξε η ζωή μας.
Κόβουν συντάξεις και μισθούς, αυξάνουνε τους φόρους,
η τρόϊκα των δανειστών όλο και θέτει όρους.
Επάνω το πετρέλαιο, ξεχνάτε τις αυξήσεις,
τα φάρμακα σπανίζουνε, αυξήθηκαν οι σφύξεις.
Πίεση, ζάχαρο, καρδιά, χολήστερα, προστάτες,
τα χάπια μας για νάβρουμε, τρέχουμε μεσ’ τις στράτες.
Ασήμαντα είν’ όλα αυτά μπροστά σε άλλους πόνους,
ανθρώποι μένουν νηστικοί, κοιμούνται μεσ’ τους δρόμους.
Καθένας πούχει μια δουλειά, που έχει το μισθό του,
σύμφωνα με την ανθρωπιά ας δει το διπλανό του.
‘Οπως εδίδαξ’ ο Χριστός, ο έχων δυό χιτώνες,
ας δώσει στον ανήμπορο να βγάλει τους χειμώνες.
Κανένας δεν φαντάσθηκε το πισωγύρισμά μας
και ότι θα γυρίζαμε πίσω στα παιδικά μας.
Τότε που στα σχολεία μας μοίραζαν το τυράκι
και πίκρα μας επότιζαν μ’ απαίσιο λαδάκι.
‘Ηταν το μουρουνέλαιο, που έδινε υγεία,
μιας και η φτώχια όλων μας, έφερνε δυστυχία.
‘Οσοι εγενηθήκαμε μετά αφ’ το σαράντα,
ανόητα πιστέψαμε σε ευτυχία πάντα.
‘Ομως, κατά τους ειδικούς, κύκλους η ζωή μας κάνει,
κι εκεί που λες, ανάσανα, η καταιγίδα πιάνει.
Τα πάνω κάτω έρχονται, οι άνεργοι πληθαίνουν,
νέοι και κοπελιές ξανά στη ξενητειά πηγαίνουν.
Αναζητούν την τύχη τους σ’ ανατολή και δύση,
στη θάλασσα γυρίζουνε για νάβρουνε τη ζήση.
Πριν από χρόνια έφευγαν εργάτες πονεμένοι,
τώρα μας φεύγουν, δυστυχώς, οι πλέον μορφωμένοι.
Και μένουν πίσω κλαίγοντας για το κατάντημά τους
γέροντες, γριές, απόκληροι με το κομπόδεμά τους.
‘Οσο βεβαίως έμεινε, λόγω φορολογίας,
μέσω ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΤΑ αλλά και Εφορίας.
‘Οποιος σωστά εδούλευε και πλήρωνε το φόρο,
ήτανε υποζύγιο, τον φώναζαν κορόϊδο.
Η Χώρα μας θ’ αναστηθεί και θα σταθεί ορθία,
μόλις θα μπούνε φυλακή τα άγρια θηρία.
Φοροφυγάδες και ληστές του κόπου του Λαού μας,
πρέπει να μπούνε στην ψειρού στ’ όνομα του Χριστού μας.
Πρέπει να παταχθεί σκληρά η κάθε ανομία,
το λάδωμα, η λαμογιά που δρουν στην κοινωνία.
Μια κοινωνία μπάχαλο, μονίμως διχασμένη,
που έχασε το μπούσουλα και δείχνει μπερδεμένη.
Ενώ κάποιοι δεν έχουνε ρούχο για να φορέσουν,
μοντέρνοι νεολαίοι μας ξοδεύουν για ν’ αρέσουν.
‘Αλλοι με αλογοουρά και άλλοι κουρεμένοι,
με τζιν σχισμένα ντύνονται να δείχνουνε μοντέρνοι.
Τρυπούνε φρύδια και αυτιά, τρυπάνε και τ’ αφάλι,
κρεμούν χαλκάδες σ’ όλα αυτά, κι’ έχουνε μαύρο χάλι.
Γεμίζουνε με τατουάζ το σώμα, το λαιμό τους,
τα χέρια και το σβέρκο τους, μέχρι και τον ποπό τους.
Γυναίκες με γουλί μαλί, άντρες με σκουλαρίκι,
εμπέρδεψαν τους ρόλους τους και προκαλούνε φρίκη.
Την ίδια ώρα, ευτυχώς παπάδες και κυρίες,
μέσω της Μητροπόλεως κάνουν υπερωρίες.
Ολημερίς ταϊζουνε άπορους συμπολίτες
και ρουχισμό μοιράζουνε ως νέοι Σαμαρίτες.
Ο εθελοντισμός ανθεί ξανά, μέσα στην κοινωνία
Δήμος, ΚΑΠΗ, Ερυθρός Σταυρός, κρατούνε τα ηνία.
Σα να μην έφθαναν αυτά, ήρθαν πεντοδακτύλες,
σπίτια, παγκάρια, κλέβουνε, ακόμα και καντήλες.
Μπουκάρουνε σε μαγαζιά, σε σπίτια, σε γραφεία,
πέρνουν ευρώ, χρυσαφικά ποδοπατούν τα θεία.
Από κοντά πλακώσανε παγκόσμιοι προφήτες,
συντέλεια, καταστροφές πρόβλεψαν και κομήτες.
‘Ομως οι προφητείες τους, όπως και τόσες άλλες,
ήταν της πλάκας, κάλπικες κι’ αέρινες φουσκάλες.
Πίστη σ’ αυτούς μη δίνετε, το δείχνουν οι αιώνες,
μάγοι, αστρολόγοι, μέντιουμ, είναι απατεώνες.
Αλλοιώς ονειρευτήκαμε πως θάταν η ζωή μας,
σε πόλεμο βρεθήκαμε χωρίς τη θέλησή μας.
‘Οπως σε κάθε πόλεμο πηγαίνεις να νικήσεις,
έτσι και τώρα, ώ Ελλάς, πρέπει να επιζήσεις.
Ας κάνουμε υπομονή, ας κάνουμε κουράγιο,
κι η μπόρα τούτη θα διαβεί, θα στρίψουμε τον κάβο.
Θα είναι δύσκολη χρονιά το έτος δεκατρία,
ας πορευτούμε θαρρετά με λίγη μαεστρία.
‘Οπως οι καπετάνιοι μας που βρίσκουνε τη λύση,
στα αφρισμένα πέλαγα σ’ ανατολή και δύση.
Νέοι ναυτίλοι της ζωής, θαρσείτε μεσ’ το χάος,
μεσ’ τη φουρτούνα φαίναται ο άξιος καπετάνιος.
Οι ‘Ελληνες στα δύσκολα δείχνουν τη λεβεντιά τους,
παλεύουνε σαν ήρωες, αντριεύει η καρδιά τους.
Ελπίδα, πίστη στο Θεό κι αγάπη στην Πατρίδα,
είναι η μόνη συνταγή μέσα στην καταιγίδα.
Αυτή μου η διαπίστωση ας είναι και ευχή,
προς όλους απευθύνεται ως νέα ιαχή.
Του ΦΟΒ, που μας φιλοξενεί στην όμορφη εστία,
του εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία.
Υγεία εύχομαι σε σας, πατριώτες και Αρχές,
και σύντομα τα πάθη μας ν’ ανήκουνε στο χθές.
Εύχομαι τα καλύτερα μέσα στα σπιτικά σας
ο Άγιος Βασίλειος πάντα βοήθειά σας.
Καλή Χρονιά – και του χρόνου
Βροντάδος 1-1-2013